نظر کرد روزی، بگسترده دامی

بکدار نطعی، ز خون سرخ فامی

همه نقش زیباش، روشن ظلامی

بهر ذره نوری، حدیثی ز شامی

بکشتن حریصی، بخون تشنه کامی

نه اش بیم ننگی، نه پروای نامی

گلوی تذروی و بال حمامی

بصیاد داد از بلندی سلامی

که دارد شکوه و صفای تمامی

فرود آی از بهر گشت و خرامی

ز سرگشتگیهای عمر حرامی

که مشتی نخ است و ندارد دوامی

از آن کو نهد سوی این خانه گامی

نبخشیم چیزی، نخواهیم وامی

مرا داده است از بلائی پیام

تو، آتش نگه دار از بهر خامی