گفت گرگی با سگی، دور از رمه

از چه گشتستیم ما از هم بری

از چه معنی، خویشی ما ننگ شد

نگذری تو هیچگاه از کوی ما

اولین فرض است خویشاوند را

هفته ها، خون خوردم از زخم گلو

ماهها نالیدم از تب، زار زار

بارها از پیری افتادم ز پا

روزها صیاد، ناهارم گذاشت

این چه رفتار است، ای یار قدیم

از پی یک بره، از شب تا سحر

از برای دنبه یک گوسفند

آفت گرگان شدی در شهر و ده

گفت، این خویشان وبال گردنند

گر ز خویشان تو خوانم خویش را

ما سگ مسکین بازاری نه ایم

ما بکندیم از خیانتکار، پوست

با سخن، خود را نمیبایست باخت

غیر، تا همراه و خیراندیش تست

خویش بد خواهی، که غیر از بد نخواست

رو، که این خویشی نمی آید بکار