که گل و میوه، خوش و تازه رس است

که نه در باغ و نه در سبزه، کس است

که سحر دزد و شبانگه عسس است

ای بسا دام، که در پیش و پس است

هر کجا مینگرم، خار و خس است

قفس، آخر نه همین یک قفس است

اینکه دیدیش چو عنقا، مگس است

سبزه اش اسب و صبایش جرس است

که سرانجام هوی و هوس است

آه سردی است که نامش نفس است

آنچه دیدیم و شنیدیم بس است