که کار کردن بیمزد، عمر باختن است

هر آنچه ریشته ای، عاقبت ترا کفن است

دو چشم بستن و در چاه سرنگون شدن است

مگرد ایمن و فارغ، زمانه راهزن است

خیال پرورش تن، ز قدر کاستن است

کسی که همچو تو، دائم بفکر خویشتن است

شگفت نیست، که مرگ از قفای زیستن است

بوقت زندگیم، خوابگاه و پیرهن است

بهر بساط که ابریشمی است، کار من است

پرند و دیبهٔ گلرنگ، هر کرا بتن است