جان و جهان می روی جان و جهان می بری

ای رخ تو چون قمر تک مرو آهسته تر

چهره چون آفتاب می بری از ما شتاب

یک نظری گر وفاست هم صدقات شماست

تا جگر خون ما تا دل مجنون ما

شکر که ما سوختیم سوختن آموختیم

فاسد سودای تو مست تماشای تو

عشق من ای خوبرو رونق خوبان به تو

مستی از آن دید و داد شادی از آن بخت شاد

جانب دل رو به جان تا که ببینی عیان

از ملک و از پری چون قدری بگذری