ای که درون دلی چند ز دل درکشی

زنده کنی مرده را جانب محشر کشی

تا بدرد آفتاب پیرهن زرکشی

چونک ز دریای غیب آیی و لشکر کشی

چارق درویش را بر سر سنجر کشی

تشنه دلان را سوار جانب کوثر کشی

یوسف صدیق را از بن چه برکشی

تا سوی بهرام عشق مرکب لاغر کشی

تا دل و جان را به غیب بی دم و دفتر کشی

زهره مه روی را گوشه چادر کشی

گر تو مرا سوی خویش یک دم کمتر کشی