گشتند با نشاط همه دوستان گل

بی ابر گل نخندد و بی باد نشکفد

گل عاشق شه است و چو دیدار او بدید

بنگر که هر سپیده دم از حرص بزم شاه

گویی که هست مادح سلطان زرفشان

ساقی نبید پیرده اکنون که شد جوان

گل مدح شاه خواند و پر در همی کند

باغ ملک ز گل چو بهشت برین شدست

شادی و لهو و رامش شاه زمانه را

صاحبقران عالم هرگز قران به حکم

مانا هزار فتح نشسته است و عز و ناز

او را ز هفت کوکب تابان هفت چرخ

شادان شده زمانه و خرم شده زمین

دانم یقین که او را در دل گمان نماند

شاه جهان به تیغ چو ملک جهان گرفت

فالی گرفت چرخ و همی گرفت مملکت

شاهی که ملک هرگز چون او ملک ندید

بختش چو روی داد به نیکی همان زمان

تأثیر حل و عقدش در قبض و بسط ملک

این سعی بنده وار که بخت جوان نمود

ساقی بیار باده ای چون گل به رنگ و بوی

شاها به شادکامی گلشن کنی همی

چون خلق تو معطر گشتست بحر و بر

رام است بخت تو که به هر وقت حاصلست

هر جا همی ز بخشش تخمی پراکنی

در دو جهان همی دهدت ایزد کریم

در سور ملک بادی با دوستان که تو

تا روزگار ملک تو را آشکاره کرد

روزی که ملک جستی چرخ فلک تو را

چون روز بزم خواری زد دید پیش تو

در باغ ملک تا گل بختت شکفته شد

ملک تو را فلک چو بزرگی تو بدید

خورشید خسروانی و بزم چو چرخ تو

گویی که مست شد گل لعل از نشاط تو

شاها بهانه جویی تا زرفشان کنی

از دوستی بخشش گلشن کنی همی

زین سیم و زر که بخشی شاها شگفت نیست

تا بوستان چنین است از گل سزد که تو

بختت جوان و ملک جوانست و تو جوان

ای شاه گل به تهنیت ملکت آمده ست

جان را و مغز را ز گل و باده قوتست

شاها همیشه فصل خزانت بهار باد

تا دور چرخ بر تو سعادت کند همی

تا شاخ و بار باشد و تا باغ و بوستان

هر تازه گل که بشکفدت در بهار ملک

تا هست شهریاری و شاهی تو را به عز

تا چرخ و کوه باشد ملک و بقای تو

از روزگار توست همه فخر روزگار