نه چو تو در زمانه ناموری

عزم تو کف حزم را تیغی است

نه چو کین تو ظلم را زهری

بی هوای تو نیست هیچ دلی

مال شد در جهان چو منهزمی

رعد کردار در هوا افتد

فلکی خیزد از تو هر نفسی

یک صله مادح تو ناستده

پیش چشمت نعوذبالله ازو

کس نبیند چو تو کمربندی

چرخ بی حشمت تو روشن نیست

نیست آهن به بأس و همت تو

بی نمودار طبع صافی تو

نیست از گفته تو یک نکته

خلق را با گشاد دشت قضا

به جز از کین و مهر تو به جهان

تا ز دل نعره زد سیاست تو

نیست یک شیر تند گردنکش

کم ز کیخسرو نه ای زیراک

سبب این بلند گفتن من

تا تو را بندگی زمانه کند

آسمان بلند رتبت را

تیر امید کز کمان بجهد

هر دری را که همت تو زند

اختران فلک شرار شوند

شکم حادثات آبستن

موکب عدل تو چو بخروشد

بچگان را ز امن تو دراج

دست اقبال تو به خیر همی

غور ایام در نیابد چرخ

سوی هر مقصدت که رای کشد

فر تایید تو به گیتی بر

مرکب جود تیز دست کند

به جلالت عنان دولت را

لشکر نصرت نصیری را

خلق بدخواه تو ز هیبت تو

گردن دشمنت گرفته اجل

هر زمانم بهار مدحت تو

صد هزاران گل ثنات درو

به همه کامهات آهسته

ای سرشته به سیرت رادی

تازه در خسروی به حل و به عقد

رنجها را برسم در بستی

غرض مدح و محمدت بودی

عدل را نوربخش خورشیدی

خلق را سودمند پیشگهی

مملکت شاد شد به شاگردی

بودم آزاد زاده آزاد

وز تو آزادیم نباید از آنک

بسته طاعت تو گردون باد

تا فلک را قران سعد بن است

صولت عز را جلالت تو

مدد دخل تو ز هر جانب

حیله گوش و گردن مدحت

دشمن تو از این جهان کم باد

هرکه اندر حساب تو ناید

نار کردار حاسدت را دل

جای نظاره گاه چشم تو را

فال شاهی به تو همایون شد