به چشم دل همی بینم غم و تیمار جان ای جان

به حاجت جان تو را خواهد به رغبت دل تو را جویم

ز اندوهت گران شد جان چو از عشقت سبک دل شد

ز هجرت جان همی نالد ز تو یاری همی خواهد

چو تو نزدیک جان داری همیشه تیز بازاری

تو خود جانی چه رنجانی همی جان را چو می دانی

جهانداری که رای او صلاح دولت و دین را

خرد در باغ مدح او چو برگردد تماشا را

ز مهرش جان چو گلزاری شده زو زندگانی خوش

چو سازد خلعتی فاخر به نام دولت اندیشه