ای لعبت و بت و صنم و حور و شاه من

ای جان دل عزیزتر از هر دویی و هست

ای دوست بی گناه مرا متهم کنی

گفتی چرا گرفتی جعد دراز من

ای مهر و ماه چند کشم در غم تو آه

ما هر دو پادشاهیم ار نیک بنگریم

سلطان ابوالملوک ملک ارسلان منم

پر کلاه من که برون آید از حجاب

آباد شد زمانه ز جاه من و که دید

باک از سپاه دشمن کی باشدم چو هست

افکنده گشته دشمن و افتاده دوست مست

حق دستیار من شد و من دستیار عدل

من شادمان ز بخت و ز من ملک شادمان