ملک جوان است و شهریار جوان است

شغل زمانه مفوضست به شاهی

خسرو عالم علاء دولت مسعود

آنکه کمینه دلیل دولت عالیش

وآنکه کهینه معین دولت باقیش

ای بسزا خسروی که گنبد دوار

گردون از بیم تو به جنبش تیزست

دهر ز عدل تو با نشاط و سرورست

عمری کان بی رضای توست هلاک است

پی به گمانت نبرد هر چه یقین است

هیبت تو نیک سخت زخم است ایرا

هول تو در دیده زمانه بماندست

شیر فلک را چو شیر فرش تو بیند

ضعف نبیند سیاست تو که آن را

در صفتت ملک را هزار دهان زاد

در سخنت نظم را هزار سخن خاست

طبع ثنای تو را چنانکه ببایست

عقل کمال تو را در آنچه گمان برد

باره شبدیز تو به رفتن و جستن

گردن او عاشق ارادت دست است

کوه درنگست و نیز باد شتاب است

تیغ به دست تو آتشی است که آن را

بود عذاب مخالفان تو در وی

صفها از تف تیغ و نیزه و زوبین

وز علم گونه گون فکنده همه خاک

هر که در آن روز بر مصاف تو بگذشت

وآنکه در آن دشت روی منهزمان دید

ملک به یک حمله ضبط کردی احسنت

تیغ بینداز از آنکه تیغ تو بخت است

خسرو صاحبقران تویی به حقیقت

خسرو مطلق تو بود خواهی تا حشر

در ازل ایزد فدای جان تو کردست

حکم فلک شد به اختیار تو مقصور

تا همی اندر فلک بروج و نجوم است

بسته فرمان تو شهور و سنین است