شاهان پیش را که نکردند جز ستم

هست او بلی خلیفه یزدان دادگر

گویند خسروان زمانه به هر زمان

ملک عجم به دین عرب کرد منتظم

زو کرد عدل ثابت یزدان و قد عدل

از آفتاب طلعت گیتی فروز او

ای روستم گشاد کشیدی کمان چرخ

تو راد گنج بخشی و رادان تو را عبید

برنامه جلالت و بر جامه شرف

دست تو وقت رادی و طبع تو گاه علم

حشمت برد به درگه فرخنده تو راه

همچون حضیض باشد بارتبت تو اوج

از روی چرخ بوسد ناهید و مشتری

جورست بر خزانه و گنج تو از عطا

از عفو و خشم تو دو نمونه ست روز و شب

خم گشت اصل دور سپهر ار نه بی خلاف

گرد جهان ملک تو چون طوف خواست کرد

در مجلس نعم ز تو گردد توانگر انس

ای شاه وحش و انس ز امن تو باشد انس

گر کل این جهان را یک موهبت کنی

زر و درم عزیز بود نزد خاص و عام

این زر و این درم که عزیزست زین نهاد

یابند ز ایران تو روز عطای تو

چون چشم را سیاه کند خنجر سپید

یابد ز گرد روی هوا رنگ آبنوس

گر همچو بحر موج زند رزمگه به خون

گر هیچ شیر ماندست اندر همه جهان

از شکل خویش عبرت گیرد چو در مصاف

رخشت همی به نعل برآرد ز بحر دود

در پیش سطوت تو اجل دل کند تهی

جاه تو را هزار شرف در یکی شرف

هر لحظه مملکت را نظمی و رونقی

گشت از نهال عدل تو گیتی چنانکه پیش

شادی دولت تو چنان کرد خلق را

چون ملک و شادی از پی تو آفریده شد

خورد آب زندگانی جان تو در ازل

بزمیست این که هست سراسر سعود چرخ

از گونه گونه نعمت وز جنس جنس عطر

چندان لطیف ساخت تو را باز روزگار

همچون شمن همی بپرستد به باغ باد

کرد آفتاب و نم همه طبع جهان دگر

هرگز به حرمت حرم ای شاه مر مرا

نه نه چو مدحت افسر حشمت بود سزد

ار جو که ضعف تن نکند خاطر مرا

گر رنج تن برین دل من دست یافت باش

کافتاده بود ازین پیش این چرخ شیر زخم

در بندگیت ازین پس چون کلک چون دوات

بستاندم عنایت جاه تو از عنا

وز تو جواب بنده بلا و نعم شود

تا از ظلم به حمله غنیمت برد ضیا

اندر بهار عشرت با خرمی بناز

لهو و نشاط ساخته در بزم تو به طبع