گردش آسمان دایره وار

گه کند عیش زندگانی تلخ

دیده ای را زند ز انده نیش

نرهد زو نهنگ در دریا

کرده بر سرکشان به حمله ستم

نیست جسمی کزو ننالد سخت

زندگانی و جان و دل شکرد

کامرانی و عز و لهو خورد

بس بناها که او برآوردست

بس روان ها که او بپروردست

گاه بر مادری ز دست آتش

تو اگر سال و مه بنالی سخت

عاقبت هیچ فایده نکند

ای ملک زاده ای که فکرت تو

نیک دانی که کس نیاید پس

چرخ تندست تن به رنجه منه