می فکند از ناله هر دم در گلستان غلغلی

از گلندامی ندارد چاره و ما از گلی

زانکه در راه محبت کس نیابد منزلی

که افکند از کشتی ما تخته ئی بر ساحلی

زانکه باشد بی جنون هر جا که باشد عاقلی

پیش ما فاضلتر از صد ساله زهد جاهلی

زانکه زلف دلکشت نگذاشت در عالم دلی

چون توان کردن چو ما را نیست زین به حاصلی

باده پیش آور که بی می حل نگردد مشکلی