چون نیست ما را با او وصالی

زین به چه باید ما را که آید

همچون هلالی گشتم چو دیدم

جانم ز جانان سر بر نتابد

از شوق لعلش دل شد چو میمی

در چنگ زلفش دل پای بندی

دانی که چونم دور از جمالش

هر شب خیالش آید به پیشم

آنکس چه داند حال ضعیفان

می رفت خواجو با خویش می گفت