تاجداری کند آنکس که ز سردر گذرد

کوه سنگین دل اگر قلزم چشمم بیند

نکند ترک شکر خندهٔ شیرین خسرو

دیده دریا دلی از خون دلم می بیند

نتواند که نهد بر سر کوی تو قدم

باد را بر سر زلف تو اگر باشد دست

خنک آن خسته که در کوی تو بی بیم رقیب

چرخ را بر سر میدان محبت هر دم

گرقدم پیش نهی در صف عشقش خواجو