انیس دل مهربانم تو بودی

چو سرو روانی ،روانم تو بودی

رفیق عیان و نهانم تو بودی

ز من دائماً در فغانم تو بودی

ز چشمان من خون چکانم تو بودی

در این باغ ، باد خزانم تو بودی

به اعماق دل بی نشانم تو بودی

بدانند بخت جوانم تو بودی

به میخانه از بیخودانم تو بودی

زابر زبان دُر فشانم تو بودی

شرر در زبان و بیانم تو بودی

زمن عاشق جملگانم تو بودی

در آتش به دیر مغانم تو بودی

عیان از رخ مهوشانم تو بودی

تماشاگر از دیدگانم تو بودی

به مستی پناه و امانم تو بودی

به سوی خودت مو کشانم تو بودی

در آن دائره در میانم تو بودی

به تیر و کمان ناتوانم تو بودی

مرا مست و بیخود از آنم تو بودی

ز روز ازل دلستانم تو بودی

شب و روز ورد زبانم تو بودی