9
« سخنانی چند از مهاتما بُده »
هست مقصود حق از این زیستن
که شناسی از ره خود خویشتن
چون شناسی خویشرا یابی نجات
از ره خوش زیستی یابی برات
از ره پندار یا گفتار خویش
یا زکردارت ، مکن قبلی پریش
هر چه کردی خوب یا بد ای فلان
می کنی در حقّ خود این را بدان
هیچ انسانی نمی یابد نجات
تا نرست او از تولّد وز وفات
نه به عیشت در تنعم غرق شو
نه ز راه زحمتت در رنج رو
باش دائم تو میانه رو به کار
تا بیابی لطف وجود کردگار
تو بپرهیز از گناه و مرد باش
زیر پای اولیا چون گرد باش
بندۀ مخلوق باش همچون « کمال »
تا بیابی لذّت از نور جمال
بی توقع خدمت مخلوق کن
خویش را گم گشته در معشوق کن