عارفی والا مقام و مهربان

باب رحمت را به ما بگشوده است

صدق و تقوی ، صلح و عشق آتشین

گر شما این چاررا تمرین کنید

اولش می دان که باشد راستی

نور آن را با دروغ آتشین

دومش آن سلطنت بر نفس خویش

اسب های سرکش نفس زبون

خشم و حرص است غرور است و حسد

یک قدم بر نفس نه چون امر اوست

سومش آن صلح کل بر کائنات

اشنایی کن به افراد جهان

چارمش هم عشق بازی با همه

عشقورزیکن ولو با دشمنان

دشمن ار از حال تو واقف بدی

گر چه از نارِ گنه آغشته است

پس ترحم کن به او ، ای به نفاق

چون منزه گشتی از هر گون فساد

هر چه بتوانی تو بنشین در سکوت

گفت سعدی اییین سخن که آدمی

من اگر بودم به جای آن بزرگ

گر شناسد شخص انسان خویش را

تا نه پنداری « کمال » این دُر بسفت