چه غم دارم کز او الهام دارم

ز دل از بهر آن می جام دارم

همی دان فتنه از بادام دارم

خدنگی از کمان سام دارم

سروری خوش در این آلام دارم

سپاسی دائم از این دام دارم

به دریائی ز خون آرام دارم

چه باک از تلخی دشنام دارم

از او در خانۀ دل گام دارم

کجا در طبع ، شعری خام دارم

چرا سال و مه و ایّام دارم

به او پیوسته روز و شام دارم

« کمال » از چه من بدنام دارم