من چیستم که بر سر آتش نشسته ام ؟

هرگز شنیده اید که خندد ز روی شوق ؟!

آن آتشی که در دل من شعله ور شده

و آن آب دیده سرو وجود مرا ز عشق

هرگز شکایتی نکنم من ز کار خود

و آن آب دیدگان که مرا غرق خویش کرد

فانی شوم زخویش ز نار کباب دل

باقی شوم به خویش ز نور شراب خویش

از سوز خویش می زنم آتش لباس خویش

چون عاشقان به خنجر ابروی خویشتن

من از دیار عشق سفر می کنم به عشق

گر خویش راه و رهبر و مقصود و رهبرم

من در « کمال » خویش بسر می برم مدام

مردم ز خویش و زنده شدستم به خویشتن