ببند غنچه صفت لب زمانه خونریز است

سراب حسرت ایام حاصل فرهاد

لبم به جام و سرشکم به جام م یلغزد

به هر که می نگرم غرق بدگمانیهاست

ز لاله زار جهان بوی داغ می اید

همیشه کشور دارا خراب از اسکندر

از آنچه رفت به ما هیچ جای گفتن نیست

کدام نقطه دمی امن می توانی زیست

چنان شکست زمانه پرم که پندارم

من و مضایقه از جان ؟ تو آنچنان خوبی