پشت شیشه برف می بارد

در سکوت سینه ام دستی

مو سپید آخر شدی ای برف

در دلم باریدی ... ای افسوس

چون نهالی سست می لرزد

می خزد در ظلمت قلبم

دیگرم گرمی نمی بخشی

سینه ام صحرای نومیدیست

غنچهٔ شوق تو هم خشکید

عاقبت زین خواب درد آلود

بعد از او بر هر چه رو کردم

آنچه می گشتم به دنبالش

ای خدا ... بر روی من بگشای

تا به کی در دل نهان سازم

دیدم ای بس آفتابی را

آفتاب بی غروب من !

بعد از او دیگر چی می جویم ؟

اشک سردی تا بیافشانم

پشت شیشه برف میبارد

در سکوت سینه ام دستی