دیوانه شد دل زان پری دیوانه را رنگی بسست

صلح از برای مدعی ما را از او جنگی بس است

در دست ما آشفتگان از زلفش آونگی بس است

گو جان و دل پرواز کن ما را بت سنگی بس است

ماخستگان نازک دلیم این شیشه راسنگی بس است

یا آه درد آلوده یا نغمه چنگی بس است

تا می نمیخواهیم ما عشاق را ننگی بس است

وسعت جه باشد سینه را جا کلبهٔ تنگی بس است

زهاد را بوئی بس و عباد را رنگی بس است