یارب چمن حسن تو خرم زچه آبست

غیر از دل عشاق تو معمور ندیدیم

هر کس که چشید از می عشق تو نشد پیر

در عهد صبا توبه شکستیم بصهبا

رندی که بمستی گذراند همه عمر

هشیار کجا گردد زآشوب قیامت

بر بحرو بر و خشک و تر دهر گذشتیم

پرکن ز می صاف غزل ساغر دیوان

گر میکده ویران و خرابات خرابست

هم گردش چشم تو مگر با خودش آرد

بیدار کجا گردد از آشوب قیامت

پروا نکند زآتش جانسوز جهنم

با آنهمه تمکین که سراپای تو دارد

زان لطف نهان با دل ما هیچ نکردی

تنها نه دل فیض خراب از نگه تست