چون پر طاووس یک عالم نگین بی خاتم است

ازگهرتا بحر هرجا واشکافی بی نم است

چون هوا از هرزه گردی منفعل شد شبنم است

خون زخمم را چکیدن انفعال مرهم است

پیکر خم گشته ات هم چشم ابروی خم است

بر سر اسباب پریشانی علم را پرچم است

طبع ما ر چون گداز شیشه ترگشتن کم است

چون نفس درسوختنها آتش ما مبهم است

تا درتن آیینه پیداییم عالم عالم است

تیغ تسلیمی که ما داریم پرنازک دم است

تا نفس باقی ست زین آهنگ ، صد زیر و بم است