عیش موجی ست که سرگشتهٔ توفان گل است

خلق خوش ابجد طفلان دبستان گل است

از نگه تا مژه ام عرض خیابان گل است

دم عیسی خجل از جنبش دامان گل است

رنگ هم گر رود از خود پی سامان گل است

دم صبح ، آینه پرداز چراغان گل است

بال بلبل به نظر دارد و حیران گل است

گردش رنگ همان لغزش مستان گل است

ورنه بیداری گل خواب پریشان گل است

مقطع آه سحر مطلع دیوان گل است

این گلستان همه یک زخم نمایان گل است

سر اندیشهٔ ما محوگریبان گل است