کنارم می رمد چون پرتو شمع ازکنار امشب

که گویی پنبهٔ میناست در رهن فشار امشب

قدح در دست فردا نیست بی رنج خمار امشب

کجا خوابیدی ای غافل درآغوش است یار امشب

خیال افسانهٔ خوابت نمی آید به کار امشب

فراغت گل کن و خود را برون آر از شمار امشب

به رنگ شمع اگر خاری به پا داری برآر امشب

که ظلمتهای دوش است آنچه گردید آشکار امشب

بخوانید آنچه نتوان خواند زین لوح مزار امشب

ز هر عضوم سری بردار و بر دوشم گذار امشب

بیا تا دوده گیرم از چراغ انتظار امشب