امشب ز ساز میناگرم است جای مطرب

دریوزه چشم داریم ازکاسه های طنبور

صد رنگ آه حسرت پیچیده ایم در دل

کیفیت بم وزیر مفهوم انجمن نیست

زان چهرهٔ عرقناک حیران حرف و صوتیم

شور لب تو ما را نگذاشت در دل خاک

با محرمان عیشند بیگانگان ساقی

هرچند واسرایند صد ره ترانهٔ جاه

تا ما خموش بودیم شوق توبی نفس بود

عذر دماغ مستان مسموع هیچکس نیست

قانون به زخمه نازان ، دف از تپانجه خندان

بیدل که رحم می کرد بر سخت جانی ما؟