سجود خاک راحت گرهوا جوشاند ازسرها

شب هجرت به آن توفان غبارانگیخت آه من

شهید انتظار جلوهٔ تیغ که ام یارب

در آن گلشن که نخل او علم گردد به رعنایی

زلعلش هرکجا حرفی به تحریرآشناگد

ندارد نامهٔ من درخور پرواز مضمونی

مخواه ازاهل معنی جزخموشی کاندر

ز برگ خوف اگر بر خویش لرزد بید جا دارد

سمندر طینتم ، ننگ فسردن برنمی دارم

ز خاکستر سراغ شعلهٔ من چند پرسیدن

هجوم غجز سامان غرورم کم نمی سازد

به رنگی سوخت عشقم درهوای آتشین خویی

میی کو تا هوس اینجا دماغی تازه گرداند

ز ابنای زمان بیهوده دردسر مکش بیدل