تا در آیینهٔ دل راه نفس واباشد

صبح شبنم ثمر باغچهٔ نیرنگیم

گامها بسکه تر از موج سراب است اینجا

جلوه مفت است تودرحق نگه ظلم مکن

زین گلستان مگذر بیخبر از کاوش رنگ

پشت و رویی نتوان بست بر آیینهٔ دل

مژه ای گرم توان کرد در این عبرتگاه

سعی واماندگی ام کرد به منزل همدوش

به گشاد مژه آغوش یقین انشا کن

عشرتی از دل افسرده ما رنگ نبست

بی زبانی ست ندامت کش آهنگ ستم

دل نداریم و همان بارکش صد المیم

بیدل آیینه ی مشرب نکشد کلفت زنگ