جرس قافلهٔ بی نفسیها باشد

کف افسوس خموشی لب گویا باشد

گرد آسوده همان دامن صحرا باشد

برق این خانه مباد آتش سودا باشد

مشکلی نیست ز خود رفتن اگر پا باشد

تپش موج به اندازهٔ دربا باشد

زنگ این آینه ترسم ید بیضا باشد

دل اگر خون نشود داغ تمنا باشد

کم شیرازه پسندید گر اجزا باشد

چه شود سایهٔ ما هم به سر ما باشد

من و چشمی که به حیرانی خود وا باشد