کبکان به غارت تن من لشکرآورند

چون اشتران که روی به آبشخورآورند

آوخ چه رنج هاکه مرا برسرآورند

بالا وزم بر رفته و بازی درآورند

بهرکشودن رک من نشتر آورند

چون یک قبیله حمله به یک بستر آورند

وز یک کنار روی به یکدیگر آورند

چابک ز آستین چپم سر برآورند

گویی مگر ز خیل مخالف سرآورند

بی دار و گیر روی بدان کشور آورند

ناکرده شرم حمله به بام و درآورند

با نیزه روی بر در کالنجر آورند

مستانه حمله بر بنه قیصر آورند

زآنچ این گزندگان به من مضطر آورند

گویم مرا چراغی در محضر آورند

خامش شوند و تن به حجاب اندر آورند

زبر قمیص بستر در سنگر آورند

ور چون زنان ز بیم به سر معجر آورند

هرچند همچو مرغان بال و پر آورند

*

کز کینه هر دمیم غمی دیگر آورند

چون کیک حمله های بسی منکر آورند

گاهیم فتنه جوی وگهی کافر آورند

از باختر دوانده سوی خاور آورند

بنشانده و به لابهٔ من تسخرآورند

در من فتاده و پدرم را درآورند

اخگر زنم اگرچه تن از اخگر آورند

هرچند پیش خامهٔ من خنجرآورند

گرچه پناه بر سر دوپیکر آورند

فرداکه خلق را به صف محشرآورند