کای جهان گردیده چون داری تو حال

نه جوی زر دیدم و نه یافتم

تا مرا صد گنج زر آید بدست

دور نبود گر ز گنجی عز نیافت

چون توانی گنج گوهر یافتن

مه دهی گر جوید او آگاه نیست

درد درمان سوز میباید ترا

وی عجب این درد درمان منست

وین طلب ساکن نمیگردد دمی

تا که جان دارم بجان درماندهام

لاجرم یک تشنگی شد صد هزار