گروهی را کند بی بهره رحمت

سوی دوزخ برید آغشته در خون

ز حق خواهند مهل اندک نه بسیار

که کاری می نگردد دیر ما را

بفضل این خلق را دادیم مهلت

که می گریند این مدّت شب و روز

ز حضرت مهلتی باید دگرشان

که تا بر دردِ خود خون می فشانند

همی گریند و می گردند در خون

نگوید کز چه می گرئید چندین

چو جان من فدای اشکِ ایشان

ز حضرت جز دل ایشان ندارد

بدرمان کردنت فرمان نباشد

که دردش از بسی درمان ترا به

دلت را بر جراحت نیست اصلاح

مگر از خاک برگیرد ترا یار

بدست آری کمند دلربایش