نگاری کز دو یاقوتش همی شهد و شکر خیزد

هزار آتش برانگیزد هرآنگاهی که برخیزد

شنیدی چنبر مشکین که از سیمین سپر خیزد

به نور روی او از چشم نابینا بصر خیزد

وگر خواهد میانش را هم از خاتم کمر خیزد

بدین معنی درست آمد که یاقوت از حجر خیزد

مرا دریا زگوهر خاست وز دریا گهر خیزد

هر آن دیبا که از بغداد و روم و کاشغر خیزد

خریدارش عمادالملک شاه دادگر خیزد

به دیوان در قضا زاید به میدان در قَدَر خیزد

کجا دولت کند یاری بزرگی از هنر خیزد

ز عزم او به رزم اندر همه فتح و ظفر خیزد

که پیروزی و بهروزی از آن میدان و در خیزد

چنان چون حجت شرعی زآیات و سُوَر خیزد

چنین واجب کند فرزند کز چونان پدر خیزد

نمی دانست کز آدم همی چونان پسر خیزد

سحابی را همی ماندکزو مشکین مَطَر خیزد

موافق را ازو مادام نفع بی ضرر خیزد

جهانی باکفایت کز جهانی مختصر خیزد

تو گردونی و از تأثیر گردون خیر و شر خیزد

مگر بدخواه مسکینت که از نار سقر خیزد

زباغ طبع من هر روزگوناگون شجر خیزد

نه ازگفتار من آسودگان را دردسر خیزد

زمهر تو مرا در طبع صد معنی دگر خیزد

چو خاطر تیزتر باشد معانی بیشتر خیزد

از آن خیزد بخار و موج وز این دود و شرر خیزد

که شادیها و خوبیها از آن فَرُّخ نظر خیزد