دیدبانان افق را دیده ها حیران کند

چون دبیر خاص نامت بر سر فرمان کند

از کمال رفعتش چون ذروه کیوان کند

دردهای ظلم را انصاف تو درمان کند

هرکجا احیاء رسم رأفت و احسان کند

کو عزیز مصر تا تقریر این برهان کند؟

شرم دارد گر حدیث عدل نو شروان کند

لطف و قهرت را دلیل نصرت و خذلان کند

سالکان چرخ را زین گونه سرگردان کند

بر مراد خویش یکچندی درو جولان کند

هر زمان روی زمین چون روضه رضوان کند

هر چه دشوار است لطفت بر فلک آسان کند

روز و شب گردون طوافش از بن دندان کند

دور دایم را قضا پیوند این دوران کند

و آسمان هر لحظه پیشت دشمنی قربان کند؟