رویت از حسن در جهان سمر است

زان رخ تازه ولب شیرین

تا دلم زان گل و شکر بچشید

تنگ روزی دلا که روزی او

عمر در عشق تو به سر بردم

گفتی از دست عشق جان نبری

تن قضا را نهاده ام چکنم ؟!

در فراق تو هرکجا که دلی است

نقد رایج به رسته غم تو

عاشقان را بهینه دستاویز

با غمت دست در کمر کردم

روی من در غمت چو دامن ابر

چشم من در فراق چهره تو

راست گویی که در افاضت جود

شاه عادل اتابک اعظم

آنک نزدیک سمع مظلومان

وانک در نسبت جهات کمال

صیت اقبال او بگرد جهان

ظلمت ظلم را اشارت او

ای که خلوت سرای قدرت را

نیست رایی برون پرده غیبت

سعی تیغ تو در معونت خلق

خاک درگاه تو به حکم شرف

آن همایست همتت که مقیم

هر کجا موکب تو نهضت کرد

آتش فهر توست آنک به حجم

فیض احسان توست آنک به قدر

نظر همّت تو را هر شب

مدتی شد که بر امید قبول

شهریارا تو منگر آن کامروز

این نگه کن که نزد دانش من

تا در ادراک چشم پیکر ماه

چون سپر باد پشت جاهت پهن