ای مهر و مه نتیجه رای منیر تو

فخر ملوک نصرت دین بیشکین تویی

وان بدر ازهری که مُقدَّر شد از ازل

وان بحر زاخری که ز روی مناسبت

سرمایه بحار و معادن بود حقیر

شد مکرمت ملازم ذات تو بهر آنک

نقاش وهم اگر چه که استاد حاذق است

اهل زمین اگر چه اسیر زمانه اند

گردون که پیش موکب جاهت سپر کش ست

آن را که سر دوباره بروید چو گندنا

حیفی بود از آنجا که راستی ست

جمشید راستینی،از آن لاف می زند

سلطان نشان عهدی از آن می رود به طوع

گردون بدین قدر ز تو راضی که نام او

دانم که هست انجم سیاره را رجوع

صاحب قبول صفه روحانیان شده ست

ثابت نمی شود به براهین عقل و شرع

خلق تو را نسیم عبیرست لا جرم

دانند همگان که ظهیر آن توست لیک

تو دستگیر خلق خدایی درن جهان