هنیئالمن فاق کل الانام

که از عدل او یافت گیتی نظام

بشوید رخ شب ز گرد ظلام

به جای عرق خون چکد از مسام

میان کف او و فیض غمام

که قدرش کدام است و گردون کدام؟

که بر دست نرگس برسته ست جام

شکسته دم صبح در کام شام

ز کام نهنگان برآورده کام

رکاب تو را سدره در اهتمام

به دست تو داده ست گیتی زمام

کمند مراد تو را گشت رام

هنوز اندرو آن طمعهای خام

نگین تو گردون فیروزه فام

چو خورشید در موکبت صد غلام

بخندد همی خنجر اندر نیام

دهد بر زبان سنانت پیام

عرض را به جوهر بماند قیام

نشد صنعت آفرینش تمام

بپرداخت در حاجب خاص و عام

ز دریا و کان می کشند انتقام

که در ضل او چرخ دارد مقام

مزاج جهان بر جفای کرام

معنبر کند مملکت را مشام

بمالند در زیر پای لئام

که نتواندش داد نیز التیام

زبانی ست چون آب داده حسام

نیفتد چو من مرغ دیگر به دام

چو هدهد مرا تاج بر سر مدام

سعادات این سدره بر من حرام

در این چندگاهم نبرده ست نام؟

چو تو شاه بر کار عالم قیام

که خود کل عالم تویی والسلام