چرا به گرد من از آب دیده غرقاب است

اگر نه بخت بد وعاشقی زیک باب است

اگرنشاندن خون از خواص عنّاب است

تو آن مبین که مرا از رخ تو مهتاب است

که چشم مست تویعنی که فتنه در خواب است

اگر چه طرۀ فتان هنوز درتاب است

عجب مدار که مژگانت تیر پرتاب است

وفا چو فتنه به عهد امیر نایاب است

که بر سرآمدِ اسلاف وفخر اعقاب است

تفاخر است به نامش چه جای القاب است

در ارتفاع معالی کمین سُطر لاب است

هرآن لطیفه که در مُستقرِّ اصلاب است

همان خلل که خرد را زباده ناب است

به دولت تو جهان را هزار اعجاب است

که این نسب به حقیقت بهین انساب است

به دور تو چو کبوتر اسیر مضراب است

اگرچه لافش ازین برکشیده دولاب است

که سال وماه فلک در لباس سنجاب است

سبب تویی که در تو سرای اسباب است

به سان خنجر رستم زخون سرخاب است

که اشکش از فزع خنجرت چو سیماب است