دل درو بسته ایم عین خطاست

در تماشا گه نسیم صباست

کز مقیمان آستان عناست

قلم عافیت زما برخاست

برقد هر کسی نیاید راست

مهره در ششدر و حریف دغاست

ورچه آیین روزگار، جفاست

خط سبزش که آسمان آساست

کانچه ایشان کنند عدل و وفاست

نوبت عدل سیدالرؤساست

که از او ملک را هزار بهاست

از خجل ماندگان یکی دریاست

از کمر بستگان یکی جوزاست

که زبر دست قبّه خضراست

از تحیّر چو دیده حرباست

در بد و نیک مقصد اقصاست

هر دو عالم چو ذرّه ناپیداست

در معانی تو را ید بیضاست

گلبن مَکرُمت به نشو و نماست

نوک کلک تو ترجمان قضاست

دولتت راضمان دفع فناست

در جهان همره صباح و مساست

از اسیران چنگل عنقاست

پشتم از بار منّت تو دو تا ست

از منت هیچ التماسی جزاست

کرمت عذر صد قصیده بخواست

زانک این نقض منصب فضلاست

شاعری از کجا و او ز کجاست

جان من در مقام او ادناست

نام من در جریده شعر است

ناله من ز خست شرکاست

آسمان قبله ثنا و دعاست

کاستان تو آسمان سخاست