ایزد چو کارگاه فلک را نگار کرد

نی نی هنوز کاف کن از نون خبر نداشت

اول تو را یگانه و بی مثل آفرید

طبع زمان که حامل امر تو خواست شد

جرم زمین که مرکز مُلک تو خواست گشت

هر جا که در محیط جهان رخنه ای فتاد

دست و زبان خصم تو هنگام فعل و قول

عالم به فر دولت تو ابتهاج یافت

قاضی چرخ را که لقب سعد اکبر است

مفتیِّ عقل اگر چه دم اجتهاد زد

هر گوهر مراد که در درج چرخ بود

دولت عنان ملک به دست تو باز داد

تیری که همت تو گشاد از کمان حکم

تیغت که باغ ملک بر آبش نهاده اند

با زور بازوی تو مقر شد به افترا

بس پیل مست را که نهیبت فرو شکست

هرکس که بر ضمیر تو گردی نشست از و

وانرا که با تو وحشت و کین در میان نهاد

خورشید زیر سایه عدلت پناه یافت

چشم فلک ندید و نبیند به عمر خویش

این یک عدوی دین که بمانده ست دفع او

چون مصطفی به وعده نصرت وثوق داشت

این دست بسته را تو گشایی که عاقبت

تاویل توامان چه بود پیش از آنک مُلک

شمشیر مرتضی بجز از آهنی نبود

این دین عزیز کرده به تایید ایزدست

بادت امان ز حادثه روزگار از آنک