گل ز خرگاه چمن روی به صحرا دارد

سبزه چون تازگی افزود به سر سبزی سال

تاج بخش ملکان شاه جوانبخت جوان

خضر فیضی که به فتوی محمد نسبی

بخت بیدار فلک یاور و اقبال مطیع

در چنین باغ سعادت که گل فتح شکفت

دولت قاهره از جانب شه دور مباد

ماه نو دید عدو بر علمش شیفته شد

بیم جان دید عدویت که ولایت بگذاشت

کی کند همسری شاه منازع طرفی

بنده ای چند گر از خدمت او دور شدند

گر ز دریا دو سه قطره بپراکند چه باک ؟

هر که از قبله اسلام بگرداند روی

وانک در دین مسیحا شود از هیبت او

هر که در مذهب شه نیست ز دنیا و ز دین

ای یمن تاب سهیلی که به ناموس عقیق

گفت آیم به مصاف تو ز دور آسان است

قهر اگر دشمن شه راشکند گو بشکن

تا تو در رسته دعوی که شناسا گهری

با چو تو صیرفیی نقد نمودن خطر است

چون تویی داور و فریاد رس مظلومان

بنده را با تو مجال است به صد نکته ولیک

تو سلیمانی واین مرغ زبانی که مراست