طی زمان کن ای فلک ، مژدهٔ وصل یار را

شد به گمان دیدنی، عمر تمام و ، من همان

هم تو مگر پیاله ای، بخشی از آن می کهن

شد ز تو زهر خوردنم مایهٔ رشک عالمی

نیم شرر ز عشق بس تا ز زمین عافیت

وحشی اگر تو عاشقی کو نفس تورا اثر