هست از رویت مرا سد گونه حیرانی هنوز

سوخت دل از داغ و داغم بار جانسوز آنچنان

ای که گویی پیش او اظهار درد خویش کن

گرچه عمری شد که کشت از درد استغنا مرا

وحشی از طرز سخن بگذر که اینجا عام نیست