گر چه دوری می کنم بی صبر و آرامم هنوز

باورش می آید از من دعوی وارستگی

اول عشق و مرا سد نقش حیرت در ضمیر

من به سد لطف از تو ناخرسند و محروم این زمان

صبح و شام از پی دوانم روز تا شب منتظر

من سراپا گوش کاینک می گشاید لب به عذر

وحشی این پیمانه نستانی که زهر است این نه می