94
غزل ۲۱۲
ز عشق من به تو اغیار بدگمان شده اند
کرشمه های نهان را نگاهبان شده اند
حمایتی که حریفان بزم در بد من
تمام متفق و جمله همزبان شده اند
عجب که بادهٔ رشکی نمی رود در جام
که سخت مجلسیان تو سرگران شده اند
رقابت است که چو در دلی به کینه نشست
کسی ندید که من بعد مهربان شده اند
همه برای تو دارند نکته ها وحشی
جماعتی ز حریفان که نکته دان شده اند