عشق گو بی عزتم کن ، عشق و خواری گفته اند

کوه محنت بر دلم نه منتت بر جان من

پای تا سر بیم و امیدم که طور عشق را

پیش من هست احتراز از چشم و دل از غیر دوست

راست شد دل با رضای یار و ، رست از هجر و وصل

من مرید عشق گر ارشاد آن شد حاصلم

زیستن فرعست وحشی ، اصل پاس دوستیست