امروز ناز را به نیازم نظر نبود

چشم از غرور اگر چه نمی گشت ملتفت

بس شیوه های ناز که در پرده داشت حسن

آن خنده ها که غنچهٔ سیراب می نهفت

من کشته کرشمه مژگان که بر جگر

دل را که نومقید زندان حسرت است

وحشی نگفتمت که غرور آورد نیاز